ในอดีต ‘ตึกฝรั่ง’ แห่งนี้ถูกสร้างเป็นเรือนหอของว่าที่บ่าวสาว
หากใครเล่าจะล่วงรู้…ว่าสุดท้ายแล้วเรือนรักจะกลายเป็นเรือนร้าง
การแต่งงานไม่ได้เกิดขึ้น!และราวกับมันจะเป็นอาถรรพ์
เพราะครั้งใดที่เรือนร้างถูกยกขึ้นมาเป็นเรือนหอ
การแต่งงานในครั้งนั้นต้องมีอันล้มเลิกไปเสียก่อนทุกที

จนกระทั่ง ‘ตริยะ’ ต้องกลับมาดูแลตึกฝรั่ง
และโรงแรมขนาดใหญ่แทนผู้เป็นลุงที่ล่วงลับ
ท่ามกลางความข้องใจของคนหลายคน
ว่าเหตุใดลุงจึงไม่ส่งมอบมรดกนี้ให้ลูกของตนเอง
แต่กลับยกให้ลูกของน้องสาวที่ถูกตัดออกจากตระกูลอย่างเขา

แต่ตริยะหารู้ไม่ว่า การคืนชีวิตให้ตึกฝรั่งในครั้งนี้
จะกลายเป็นการรื้อฟื้นอดีตที่เต็มไปด้วยรัก โลภ โกรธ หลงขึ้นมาอีกครั้ง
และมันก็ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นอยู่ในตอนนี้… เปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล!

ความขัดแย้งในครอบครัวที่มีสองพี่น้องตระกูล ‘ภาสวัต’ เข้ามาเป็นตัวแปร
ก่อให้เกิดความจงเกลียดจงชังขึ้นในใจของ ‘มิลินท์’ มาแสนนาน

กระทั่งพ่อของเธอเสียชีวิตหลังจากรถแข่งที่ใช้เครื่องยนต์
ซึ่งท่านเป็นคนออกแบบประสบอุบัติเหตุระหว่างการแข่งขัน
จนทำให้ ‘ไวทย์’ ภาสวัตคนน้องซึ่งเป็นคนขับเกือบสิ้นชื่อ
เขาประณามพ่อของเธอว่าขี้ขลาดที่ฆ่าตัวตายหนีความรับผิดชอบ
จึงทำให้มิลินท์ยิ่งเกลียดเขาเข้ากระดูกดำ… ทั้งๆ ที่เขาคือคู่หมายที่ผู้ใหญ่วางตัวไว้ให้

หญิงสาวหันหลังให้เมืองไทยและเจริญรอยตามพ่อด้วยการเป็นหนึ่งในทีมวิศวกรรถแข่ง
จวบจนโอกาสในการกอบกู้ชื่อเสียงให้ผู้เป็นพ่อมาถึง
เธอจึงต้องกลับมาเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง… ทว่าทันทีที่เจอหน้า
เรื่องราวความขัดแย้งแต่หนหลังที่ตกตะกอนอยู่ในใจมาหลายปีก็ถูกกวน
ให้ขุ่นอีกครั้ง แม้อยากจะปะทะกับเขาให้พังกันไปข้าง แต่มิลินท์ต้องบอกตัวเองเสมอ…
นิ่ง สงบ เพื่อรอคอยความจริงที่กำลังจะได้รับรู้!

ทั้งที่ได้เซ็นสัญญาทำงานให้กับโรงแรมหรูทันทีที่เดินทางกลับมาอยู่ประเทศไทย แต่ ‘ทัชช์’ กลับพบว่า ‘สิตา’ หนึ่งในผู้บริหารสาว เจ้านายคนใหม่ของเขานั้นช่างเคร่งเครียด เจ้าระเบียบ และไร้ซึ่งความสุข! แต่อะไรก็ไม่เลวร้ายเท่ากับสายตาของเธอที่มองมายังเขา… มันทั้งรังเกียจ คลางแคลง เหมือนกับว่าเขาไปทำอะไรเลวร้ายให้เธอไม่พอใจสักอย่าง

และเพราะคิดว่าต้องทำงานด้วยกันไปอีกนาน ทัชช์จึงไม่อาจลบภาพสายตารังเกียจนั้นออกไปจากหัวได้ แม้ในขณะที่ถูกท้าให้ขอพรต่อหน้าสุริยุปราคา คำขอของเขาก็ยังเกี่ยวข้องกับเธอ

‘อยากเห็นตัวตนที่แท้จริงของเธอ… ตัวตนที่ไม่มีทางโกหกได้…’

หลังฟ้าผ่าเปรี้ยงตอกย้ำว่าตอบรับคำขอเรียบร้อย โลกของทัชช์ก็เปลี่ยนแปลงไป! แสงรอบๆ ตัวคนอื่นนั้นคืออะไร!ทำไมบางครั้งมันก็เจิดจ้าสดใส แต่บางคราก็หมองหม่นจนน่าใจหาย และกว่าที่ทัชช์จะเข้าใจว่าสิ่งที่เห็นคือปาฏิหาริย์ที่ดวงตะวันมอบให้ เขาก็ได้รู้แล้วว่าสายตาที่สิตามองมามันคือคำกล่าวหา… คำกล่าวหาที่เขารังเกียจ… คำกล่าวหาว่าเขาเป็นชู้กับภรรยาของพี่ชายเธอ!

นีรนารา’ เว็ดดิ้งแพลนเนอร์มือใหม่รู้ตัวดีว่าเธอโก๊ะขนาดถูกยกให้เป็นตัวแม่ ซึ่งความโก๊ะที่ว่าก็
หวิดทำตัวเองเด้งออกจากงาน เนื่องด้วยฟังไม่ได้ศัพท์ ยังอุตส่าห์จับไปกระเดียด บวกกับความช่าง
จินตนาการ ทำให้เธอยัดข้อหาผิดศีลธรรมใส่ลูกค้ารายสำคัญ

‘อนล’ หนึ่งในสองแพะไม่ยอมความ จึงใช้งานเธอเกินหน้าที่ เวลา และความจำเป็น แถมประกบติด
อย่างกับกลัวเธอจะหนีคดีงั้นแหละ ขนาดแสดงออกชัดเจนแล้วนะว่าเธอสุดแสนรังเกียจ เขาก็ยัง
แกล้งโง่ไม่ยอมรับรู้อยู่นั่น

แน่ล่ะ… เพราะเธอคือคนที่โดนใจ เรื่องอะไรจะปล่อยให้หลุดมือ แค่เอาเรื่องงานแต่งงานมาบังหน้า
ก็เข้าถึงตัวเธออย่างง่ายดาย ยิ่งเมื่อปฏิกิริยาแบบกวางระวังภัยของเธอดันไปกระตุ้นสัญชาตญาณ
นักล่าของเขาเข้า ถ้าทำให้เธอรักเขาไม่ได้ เขายอมถูกเรียกเป็นสัตว์กินพืชเลยเอ้า!

‘เพตรา’ รู้สึกมาตลอดว่าชีวิตเหมือนเดินหลงอยู่ในม่านหมอกจางๆ เพราะความทรงจำบางช่วงของเธอขาดหายไป ส่วนคุณปู่กับพี่ชาย ซึ่งเป็นบุคคลร่วมสายเลือดที่เหลืออยู่เพียงสองคนในโลกนี้ก็หมางเมิน ขับไล่ให้เธออยู่ห่างจาก ‘วณรัตน์’ สกุลเก่าแก่ทรงเกียรติของตนเองราวกับรังเกียจนักหนา

หากเมื่อวันหนึ่งทั้งสองคนกลับเสียชีวิตอย่างกะทันหันและคลุมเครือ เธอจึงต้องกลับสู่สกุลวณรัตน์ในฐานะทายาทเพียงคนเดียว… สิ่งที่รออยู่ไม่ใช่การต้อนรับอันอบอุ่น หากเป็นการหลอกหลอนของหุ่นฟ้อนโบราณที่มุ่งหมายจะทวงบางสิ่งจากอดีตที่เธอมืดแปดด้าน รวมถึงความลึกลับของคณะหุ่นฟ้อนที่เสียชีวิตอย่างสยดสยองหลังจากเล่นเรื่อง ‘ล่มเวียงแมน’ ไม่นาน

ท่ามกลางอันตรายและความหวาดกลัว ‘เขา’ ได้ก้าวเข้ามาเป็นหลักให้เธอพึ่งพิง หากปมทุกอย่างกลับบีบรัดชีวิตแน่นเข้าทุกที แม้แต่เขาเองก็มีความลึกลับบางอย่างที่ปิดบังเอาไว้ หรือที่จริงแล้วเธอจะไม่สามารถเชื่อใจใครได้เลย แม้แต่… เขาเอง!

เรื่องราวความหลังในอดีต ทำให้ ‘ณิชารีย์’จากประเทศไทยไปโดยไม่คิดหวนกลับ…แต่เมื่ออนาคตทางดนตรีของ ‘อิชฌน์’พี่ชายข้างบ้านที่ต่อมากลายเป็นคนในครอบครัวเมื่อพ่อของเขาและแม่ของเธอแต่งงานกันต้องจบลง เพราะประสบอุบัติเหตุครั้งใหญ่จนตาบอดสนิททั้งสองข้าง…เธอจึงต้องย้อนคืนกลับมา

แต่ครั้งนี้… พี่ชายที่แสนใจดีและคอยโอบประคองยามน้องน้อยร้องไห้ในอดีตกลับหายไป เหลือเพียงผู้ชายตาบอดขี้โมโหที่เอาแต่ปิดกั้นตัวเอง และพร้อมขับไล่เธอทุกเวลา… แต่เมื่อรับหน้าที่สำคัญเป็นคนที่จะดึงเขาออกจากโลกแห่งความมืดที่เดียวดายและยอมรับการผ่าตัดรักษาตา ทำให้หญิงสาวต้องอดทนจนถึงที่สุด

ยอมแม้เขาจะด่าว่า ยอมแม้เขาจะกลั่นแกล้งสารพัดเพื่อไล่เธอทางอ้อม และยอมโกหกใครๆ ว่าเธอคือคู่หมั้นเพื่อไม่ให้ตำรวจลากตัวออกจากบ้าน… ยอมโดยไม่รู้ว่าวันไหน… ที่เขาจะใจอ่อนเสียที

คำมั่นสัญญาของ ‘พี่น่าน’ ว่าจะมาหาในยามที่ต้องจากกันยังฝังแน่นในความทรงจำของ ‘อันตรา’ หากรอแล้วรอเล่า ‘เจ้านรันดร’ เจ้าหอหน้าแห่งราชวงศ์เวียงแสนกลับไม่ติดต่อมา

และแม้จะตั้งใจมาเหยียบแผ่นดินเวียงแสนเป็นครั้งสุดท้าย ทว่า ‘แก้วก๊อ’อัญมณีสีแดงรูปใบโพธิ์ซึ่งเคยได้รับตั้งแต่วัยเยาว์กลับเหนี่ยวรั้งไม่ให้เธอไปไหนได้ เพราะนั่นคือของหมั้นที่คนในราชวงศ์จะมอบให้หญิงคนสำคัญ ตำแหน่ง ‘พระคู่หมั้นของเจ้าหอหน้า’จึงตกอยู่กับเธอทันที

การหมั้นแบบไม่ทันได้ตั้งตัวเตรียมใจยังไม่ทำให้หนักใจเท่ากับเรื่องราวแปลกๆ ที่เกิดขึ้น คำสาปของบรรพบุรุษ ถ้อยความในแผ่นจารสำริดที่ยังหาคำตอบไม่ได้ ที่สำคัญ… ฝันร้ายที่เคยเกิดขึ้นเมื่อครั้งยังเยาว์กลับหวนคืนมา แล้วเธอจะต้องทำเช่นไร ยินดีรับตำแหน่งและเดินหน้าค้นหาความจริง หรือทิ้งทุกสิ่งแล้วไม่กลับมาแผ่นดินของผู้ซึ่งเป็นที่รักอีกเลย

‘กรณิศ’ ยอมทุกอย่างแม้กระทั่งหั่นผมยาวสลวยเป็นมันเงาทิ้ง
แล้วสลัดชุดกระโปรงลายหวานมาใส่เสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงเดินป่า
เลิกพูดจาคะขาแล้วหันมาพูด… ครับกับฮะ

ที่ทำไปทั้งหมดนี้ไม่ใช่เพราะใครอื่น… แต่เป็นเพราะเพื่อนรักที่คบหากันตั้งแต่อนุบาล
ต้องการจะสลัดหนุ่มตาน้ำข้าวช่างตื๊อที่ลงทุนตามมาเที่ยวถึงไทยเพื่อหวังมัดใจสาวออกไปจากชีวิต…
แผนการรักของสาวไทยกับหนุ่มทอม (กำมะลอ) จึงเริ่มต้นขึ้น

หาก… เรื่องทุกอย่างมันจะราบรื่น แนบเนียน และจบลงอย่างสวยงามตามความคาดหมาย
ถ้ากรณิศไม่ได้เจอกับ ‘ปรัชญา’ นักแสดงและนายแบบหนุ่มที่เธอปลื้มแสนปลื้มมาเนิ่นนาน
ที่สำคัญเขาดูท่าจะระแคะระคายกับการปลอมตัวของเธอซะด้วยสิ
นี่ยังไม่นับฝรั่งจอมตื๊อที่สร้างเรื่องไม่หยุดหย่อนให้เธอและเพื่อนต้องหัวหมุน

โอย… แล้วแบบนี้ แผนการรักหลอกลวงประชาชนครั้งนี้มันจะไปรอดมั้ยเนี่ย กรณิศเริ่มหวั่นใจ

ใกล้จะถึงงานแซยิดของผู้เป็นที่รัก ‘ปกป้อง’ จึงอยากเซอร์ไพรส์อากงด้วยการจัดพิมพ์ชีวประวัติของท่านให้เป็นของขวัญ เหตุผลหนึ่งที่เขากระตือรือร้นกับเรื่องนี้มากก็เพราะไม่ต้องการให้คนรุ่นหลังลืมว่าตระกูล ‘สินโอภาส’ อันยิ่งใหญ่นี้มีรากเหง้ามาจากอะไร เพื่อที่ว่าหยาดเหงื่อและแรงกายของอากงผู้บุกเบิกจะไม่ถูกลืมเลือนไปตามกาลเวลา

ปกป้องใช้สายสัมพันธ์ที่มีต่อ บ.ก. ใหญ่ติดต่อ ‘ชาดา’ คอลัมนิสต์ที่เขาแอบปลื้มเป็นการส่วนตัวมาเขียนให้ หญิงสาวแทบหัวหมุนเพราะงานประจำก็แน่นพออยู่แล้ว แต่เธอก็ยอมรับงานนี้ด้วยความเกรงใจ และเมื่อเริ่มลงมือหาข้อมูลมาทำชีวประวัติของผู้นำตระกูลขึ้นมาจริงๆ ทั้งเขาและเธอก็ต้องแปลกใจที่พบว่าผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านสินโอภาสพร้อมใจกันคัดค้าน ปกปิด ถามอะไรก็ไม่บอก ทำอ้ำๆ อึ้งๆ เหมือนกับว่ามีความลับที่ไม่ควรพูดถึงอย่างนั้นแหละ

แต่นั่นก็ไม่ทำให้คนที่ถูกตามใจจนเคยตัวอย่างปกป้องยอมวางมือกับสิ่งที่กำลังทำอยู่ เพราะตั้งแต่เล็กจนโต ถ้าเขาอยากได้ก็ต้องได้ อยากรู้ก็ต้องรู้ แน่ล่ะ… ชายหนุ่มคาดไม่ถึงหรอกว่าผลลัพธ์ของความดื้อดึงครั้งนี้จะนำเรื่องเซอร์ไพรส์มาสู่ตัวเขาเสียเอง!